RELIKWIE W NASZYM SANKTUARIUM
Relikwie bł. Władysława Bukowińskiego
Błogosławiony Władysław Bukowiński urodził się 22 grudnia 1904 r. w Berdyczowie, był kapłanem archidiecezji krakowskiej. Po kilku latach pracy duszpasterskiej w Rabce i Suchej Beskidzkiej wyjechał na Kresy i został wykładowcą w Seminarium Duchownym w Łucku, później proboszczem w katedrze. W roku 1954 został zesłany do Kazachstanu, do Karagandy, z obowiązkiem podjęcia pracy stróża. Praca ta umożliwiała mu dalszą tajną pracę duszpasterską wśród zesłańców. Chrzcił, spowiadał i błogosławił małżeństwa zesłanych tam Polaków, Niemców, Rosjan, Ukraińców i przedstawicieli innych narodowości. Zmarł w Karagandzie 3 grudnia 1974 r. do końca prowadząc pracę duszpasterską. Beatyfikowany 11 września 2016 r. Nazywany jest Apostołem Kazachstanu. Liturgia wspomina go 20 czerwca.
W każdy ostatni piątek miesiąca podczas Mszy św. popołudniowej
modlimy się za wst. bł. Władysława Bukowieńskiego.
Po Mszy św. można także oddać cześć jego relikwiom.
* * *
Relikwie św. Joanny Beretty Molla
Wprowadzenie relikwii miało miejsce 9 września 2019 r.
Dokonał go syn Świętej – Pierluigi Molla, który osobiście gościł w Piekoszowie.
Biskup Kielecki Jan Piotrowski postanowił, aby relikwie tej Świętej znalazły się właśnie w naszym sanktuarium.
Nasza parafia jest setną parafią w Polsce powiadającą relikwie św. Joanny.
Święta Joanna Beretta Molla była przedostatnim, dwunastym dzieckiem Alberta i Marii. Urodziła się niedaleko Mediolanu, w 1922 r. Dom, w którym rosła, pełen był miłości i wiary. W 1955 r. wzięła ślub z Piotrem. Państwo Molla chcieli mieć dużo dzieci. Troje urodziło się bez żadnych komplikacji. We wrześniu 1961 r., pod koniec drugiego miesiąca czwartej ciąży, okazało się, że w macicy Joanny rozwinął się włókniak, który zagrażał rozwijającemu się płodowi i życiu matki. Mimo wskazań medycznych do przerwania ciąży, Joanna zdecydowała się donosić ją do końca. Wiedziała, zwłaszcza jako lekarz, że stan jest poważny. Zdawała sobie sprawę z grożącego niebezpieczeństwa. Operacja usunięcia włókniaka udała się, dziecko mogło rosnąć bez przeszkód, ale stan zdrowia matki pogorszył się. Mimo gorących modlitw o ocalenie matki i dziecka, Bóg zdecydował inaczej. 21 kwietnia 1962 r. urodziła zdrową, piękną córeczkę, ale sama znalazła się w agonii. Tydzień później zmarła. Oddała swoje życie za dziecko, by mogło się bezpiecznie urodzić. Beatyfikował ją Jan Paweł II w 1994 r. Kanonizował 10 lat później. Liturgia wspomina ją 28 kwietnia.
Każdego 8 dnia miesiąca modlimy się za wst. św. Joanny Beretta Molli
podczas czuwania z Matką Bożą Miłosierdzia,
które rozpoczyna się po Mszy św. wieczornej i trwa do Apelu Jasnogórskiego.
Na zakończenie można oddać cześć jej relikwiom.
* * *
Relikwie św. Maksymiliana Marii Kolbego
Wprowadzenie relikwii miało miejsce 8 stycznia 2019 r.
Dokonał go ks. dr Mirosław Cisowski – dyrektor Wydziału Duszpasterskiego
Kurii Diecezjalnej w Kielcach.
Święty Maksymilian (wcześniej Rajmund) Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli koło Łodzi. Wstąpił do nowicjatu franciszkanów. Przy obłóczynach otrzymał zakonne imię Maksymilian. 1 listopada 1914 r. złożył profesję uroczystą, czyli śluby wieczyste. W czasie II wojny światowej został zesłany do niemieckiego obozu zagłady Auschwizt w Oświęcimiu. Pod koniec lipca 1941 r. z bloku, w którym był o. Kolbe, uciekł jeden z więźniów. Rozwścieczony dowódca zwołał na plac apelowy wszystkich więźniów z bloku i wybrał dziesięciu, skazując ich na śmierć głodową. Wśród nich znalazł się także Franciszek Gajowniczek, który osierociłby żonę i dzieci. Wtedy z szeregu wystąpił o. Kolbe i poprosił, aby to jego skazano na śmierć w miejsce Gajowniczka. Na pytanie kim jest, odpowiedział, że jest kapłanem katolickim. Poszedł więc z 9 towarzyszami do bloku 13, zwanego blokiem śmierci. Przyzwyczajony do głodu, przez dwa tygodnie pozostał żywy bez kruszyny chleba i kropli wody. Wreszcie hitlerowcy dobili go zastrzykiem fenolu. Stało się to dnia 14 sierpnia 1941 r. Ciało o. Maksymiliana zostało spalone w krematorium. Paweł VI dokonał osobiście w sposób uroczysty beatyfikacji o. Maksymiliana w obecności wielu dziesiątków tysięcy wiernych z całego świata. Kanonizacji dokonał 10 października 1982 r. Jan Paweł II. Liturgia wspomina go 14 sierpnia.
