Wieczorem 31 października w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Piekoszowie rozbrzmiała modlitwa, śpiew i refleksja nad tajemnicą świętości. W wigilię uroczystości Wszystkich Świętych wspólnota parafialna zgromadziła się, by przeżyć Noc Świętych – modlitewne czuwanie, które prowadzi od pamięci o zmarłych ku radosnej kontemplacji nieba.
Tegoroczne spotkanie odbyło się pod hasłem: „Świętość – obecność w domu Ojca” i miało wyjątkowo głęboki wymiar duchowy. Rozpoczęło się na cmentarzu parafialnym, gdzie wierni odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji zmarłych spoczywających na piekoszowskiej nekropolii. W blasku zniczy i procesyjnych świec modlitwa stawała się świadectwem wiary w życie wieczne oraz wierności wobec tych, którzy odeszli w nadziei zmartwychwstania.
Po zakończeniu modlitwy procesja z krzyżem, światłem i relikwiami wyruszyła w stronę kościoła. W drodze rozbrzmiewała Litania do Wszystkich Świętych, a jej słowa jednoczyły uczestników z Kościołem chwalebnym. Na czele procesji szła młodzież z klasy ósmej szkoły podstawowej, która niosła uroczyście relikwie bł. Maksymiliana Marii Kolbego, bł. Władysława Bukowińskiego – apostoła Kazachstanu, bł. kard. Stefana Wyszyńskiego oraz św. Joanny Beretty Molli.
W przygotowaniu i przebiegu uroczystości pomagali również Rycerze Jana Pawła II, którzy czuwali nad porządkiem i godnym przebiegiem procesji oraz adoracji. Ich obecność była świadectwem męskiej wiary, oddania i troski o świętość wspólnoty.
Po wejściu do świątyni rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu, w której uczestnicy trwali na modlitwie w świetle Eucharystii i relikwii świętych. Rozważania prowadziła młodzież klasy ósmej, która z niezwykłą dojrzałością wprowadzała zebranych w modlitewną refleksję nad tajemnicą świętości. Pytania, które padły w pierwszej części adoracji –
„Czy da się pokochać kogoś, kogo się nie widzi? Czy wiara może się zrodzić bez spotkania?”
– stały się kluczem do rozumienia świętości jako spotkania z Bogiem, który pragnie być obecny w życiu każdego człowieka.
Rozważania oparte na Ewangelii św. Jana (J 14,1–6) i przypowieści o miłosiernym Ojcu (Łk 15,11–24) ukazywały dom Ojca jako przestrzeń miłości, do której wszyscy jesteśmy zaproszeni. Świętość została przedstawiona nie jako heroiczny wyczyn, lecz jako codzienny powrót do Boga, który zawsze czeka z otwartymi ramionami. Słowa o synu marnotrawnym i miłosiernym Ojcu przypominały, że nikt nie jest zbyt daleko, by nie mógł wrócić do domu.
W czasie adoracji rozbrzmiewały pieśni: „Widzę dom”, „Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie”, „Nie ma Cię, Panie” oraz „Choćbym szedł ciemną doliną”. Śpiew i światło świec tworzyły klimat modlitewnej bliskości, w którym każdy mógł doświadczyć pokoju i obecności Boga.
Zwieńczeniem czuwania była wspólna modlitwa „Ojcze nasz” i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Na zakończenie uczestnicy mogli oddać cześć relikwiom świętych i błogosławionych, których życie stało się świadectwem Bożej miłości i mocy łaski.
Tegoroczna Noc Świętych w naszym sanktuarium była nie tylko wspomnieniem tych, którzy już przebywają w chwale nieba, lecz także znakiem żywej wiary młodego pokolenia i wspólnotowej jedności. Wspólna posługa młodzieży i Rycerzy Jana Pawła II pokazała, że świętość jest blisko – w sercach, które wierzą, kochają i niosą Boga innym.
Serdeczne podziękowania składamy wszystkim osobom, które włączyły się w przygotowanie i przebieg nabożeństwa – młodzieży, Rycerzom Jana Pawła II, służbie liturgicznej, scholii, osobom prowadzącym modlitwę i wszystkim uczestnikom. Niech wspólna modlitwa i świadectwo wiary owocują w naszych sercach pragnieniem świętości i wdzięcznością za dar Kościoła – domu Ojca, w którym wszyscy jesteśmy razem.
