Nasze Sanktuarium w ostatnią niedzielę stało się miejscem wspólnej modlitwy osób chorych i cierpiących z całej diecezji. Przeżywany przez Kościół Światowy Dzień Chorego stał się okazją do ponowienia wśród wiernych refleksji dotyczącej chrześcijańskiego przeżywania cierpienia i zaangażowania w udzielanie pomocy osobom doświadczającym braku zdrowia we wszystkich wymiarach ludzkiego życia. Na Mszy Świętej rozpoczynającej obchody tegorocznego Dnia Chorych ks. bp Jan Piotrowski na podstawie Listu apostolskiego św. Jana Pawła II Salvifici doloris przypomniał prawdy dotyczące fenomenu ludzkiego cierpienia odnosząc się również do tegorocznego Orędzia Papieża Franciszka, który na hasło tegorocznych obchodów wybrał słowa z Księgi Rodzaju: Nie jest dobrze, by człowiek był sam (Rdz 2, 18). Leczyć chorego poprzez leczenie relacji. Kościół towarzyszy ludziom chorym w sposób szczególny, zgodnie z poleceniem Pana Jezusa zapisanym w zakończeniu Ewangelii św. Marka: Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie (Mk 16, 18). W trakcie Mszy został udzielony przez kapłanów sakrament namaszczenia chorych. Następnie wszyscy przybyli udali się do pobliskiego Domu dla Niepełnosprawnych na spotkanie integracyjne.
Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Papież wyznaczył 11 lutego, na który przypada wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, na dzień corocznego celebrowania czasu łączności z cierpiącymi. Ustanowienie Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem dla całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić się modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele. Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że “ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania im w dowartościowaniu swojego cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu…” Po raz pierwszy Dzień Chorego obchodzono w 1993 r., a główne uroczystości odbyły się wtedy w Lourdes i – częściowo – w Rzymie.
