W piątek 11 lutego br. obchodziliśmy w Kościele powszechnym XXX Światowy Dzień Chorego.

To święto obchodzone jest w dniu wspominania pierwszego objawienia Maryi w Lourdes. Ma na celu szczególnie otoczenie modlitwą osób chorych i cierpiących, ich opiekunów i wszystkich, którzy się o nich troszczą. Ponadto ma on nas uwrażliwić na konieczność zapewnienia lepszej opieki nad chorymi, dowartościować cierpienie chorych na płaszczyźnie ludzkiej, ale także duchowej, wspieranie duszpasterstwa chorych i rodzin zakonnych opiekujących się chorymi a także popieranie i promocja wolontariatu na rzecz osób chorych. 

Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, kard. Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie.

W naszym Sanktuarium 11 lutego br. w czasie każdej Mszy Świętej (7:00, 12:00 i 17:00) można było przyjąć Sakrament Namaszczenia Chorych. Warto zaznaczyć, że nie jest on – jak często go określamy – ostatnim namaszczeniem, przed śmiercią. Wzięło się to stad, że niestety najczęściej kapłan wzywany jest do osób będących już w agonii. Sakrament ten jest rzeczywistą duchową pomocą osobom chorym, która ma przynieść im ulgę w cierpieniu, ukojenie i uzdrowienie. Udziela się go przed operacją, w czasie ciężkiego przebiegu choroby, także regularnie osobom w podeszłym wieku. Sakramentu tego nie można traktować magicznie, a raczej z wiarą, że Bóg rzeczywiście dokona w nas, poprzez nasze cierpienie wielkich rzeczy i cudów.

Msza Święta o 12:00 była sprawowana za chorych parafian i ich opiekunów.

Jak przygotować się i przyjąć Sakrament Namaszczenia Chorych? 

Zaleca się, jeżeli to możliwe, żeby każda osoba chcąca przystąpić do przyjęcia Sakramentu przygotowała się poprzez rachunek sumienia i przystąpiła do spowiedzi. Następnie we wskazanej przez kapłana chwili udaje się ona do miejsca, w którym ten sakrament będzie udzielany i modląc się z wiarą prosi Boga o łaski i dar uzdrowienia. Stając przed kapłanem wyciąga w jego stronę ręce, wewnętrzną ich stroną do góry. Kapłan wówczas namaszcza czoło oraz ręce danej osoby wypowiadając przy tym słowa: Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże Ciebie łaską Ducha Świętego. Po tych słowach osoba przyjmująca sakrament odpowiada “amen”. Następnie kapłan zwraca się do niej ze słowami” Pan, który odpuszcza Ci grzechy, niech Cię wybawi i łaskawie podźwignie. Tu również dana osoba odpowiada “amen” jako potwierdzenie i wyrażenie woli na działanie w jej życiu Bożych łask. Teraz, kiedy wszystkie osoby przyjmą sakrament kapłan zanosi do Boga modlitwę, która wieńczy cały obrzęd w czasie Mszy Świętej. 

Modlitwa św. Jana Pawła II za chorych i umierających

Wszechmogący i wieczny Boże, Ojcze ubogich, Pocieszycielu chorych, Nadziejo umierających, Twoja miłość kieruje każdą chwilą naszego życia. Wznosimy na modlitwie do Ciebie nasze serca i umysły. Sławimy Cię za dar ludzkiego życia, a szczególności za obietnicę życia wiecznego. Wiemy, że zawsze jesteś blisko pogrążonych w smutku i ubogich oraz wszystkich tych, którzy są bezbronni i którzy cierpią.

O Boże łagodności i współczucia, przyjmij modlitwy, które zanosimy w imieniu naszych chorych braci i sióstr. Wzmocnij ich wiarę i zaufanie do Ciebie. Pociesz ich swoją pełną miłości obecnością i – jeśli taka jest Twoja wola – przywróć ich zdrowie, daj nowe siły ich ciałom i duszom.

O miłościwy Ojcze, pobłogosław tych, którzy umierają, pobłogosław tych wszystkich, którzy wkrótce staną z Tobą twarzą w twarz. Wierzymy, że uczyniłeś ze śmierci drzwi do życia wiecznego. Podtrzymuj w imię Twoje naszych braci i siostry, którzy są u kresu swego życia, i zaprowadź ich bezpiecznie do domu życia wiecznego z Tobą.

O Boże, Źródło wszelkiej mocy, broń i chroń tych, którzy opiekują się chorymi i troszczą się o umierających. Obdarz ich duchem odwagi i życzliwości. Wspieraj ich w wysiłkach na rzecz niesienia pocieszenia i ulgi. Uczyń z nich jeszcze bardziej promieniujący znak Twojej przemieniającej miłości.

Panie życia i Opoko naszej nadziei, obdarz swym obfitym błogosławieństwem tych wszystkich, którzy żyją, pracują i umierają. Napełnij ich swoim pokojem i swoją łaską. Ukaż im, że jesteś kochającym Ojcem, Bogiem miłosierdzia i współczucia.